Lidia Perskaیافته‌های اخیر آکادمی علوم اجتماعی چین نشان می‌دهد که یک روند قابل توجه وجود دارد: بیش از ۲۰٪ از کودکان در مناطق شهری از دستگاه‌های ادغام‌شده با هوش مصنوعی استفاده می‌کنند. این افزایش در پذیرش فناوری، هم امکانات هیجان‌انگیزی را به همراه دارد و هم چالش‌های نگران‌کننده‌ای را برای حفظ ایمنی کودکان به‌وجود می‌آورد. در این مطالعه، ذکر شده است که اسباب‌بازی‌ها و ساعت‌های هوشمند با ربات‌های گفتگویی هوش مصنوعی با سرعت در حال جلب توجه هستند، به‌طوری که بیش از ۴۵٪ از کودکان تجربه استفاده از این محصولات را گزارش کرده‌اند.
میان کودکان شهری و روستایی از نظر دسترسی به فناوری هوش مصنوعی شکاف واضحی وجود دارد. در شهرها، حدود ۲۰.۵٪ به‌طور منظم از دستگاه‌های هوش مصنوعی استفاده می‌کنند، در حالی که تنها ۸.۱٪ از کودکان در مناطق روستایی استفاده مشابهی را گزارش می‌کنند. این اختلاف، توزیع نابرابر منابع فناوری را نشان می‌دهد.
ساعت‌های هوشمند مانند “ایمو” و “مغز کوچک” نحوه تعامل کودکان با اینترنت را بازتعریف می‌کنند، به‌ویژه در شرایطی که بسیاری از مدارس استفاده از تلفن‌های همراه را محدود می‌کنند. والدین به طور فزاینده‌ای به ساعت‌های هوشمند روی می‌آورند تا ارتباط با کودکان خود را حفظ کنند و این مسئله، نیاز به آموزش صحیح در زمینه استفاده مسئولانه از این فناوری‌ها را افزایش می‌دهد.
در حالی که هوش مصنوعی می‌تواند دسترسی به دانش و سرگرمی را به‌طرز قابل توجهی بهبود بخشد، تنها ۱۹٪ از کودکان در حال حاضر در برنامه‌های تخصصی سواد رسانه‌ای اینترنت شرکت می‌کنند. تلاش‌های آموزشی عمدتاً در شهرهای بزرگ متمرکز شده و مناطق روستایی کمتر خدمات دریافت می‌کنند. کارشناسان بر نیاز به اقدام فوری برای پر کردن این شکاف آموزشی تأکید می‌کنند، به‌طوری که همه کودکان، صرف‌نظر از موقعیت جغرافیایی، با مهارت‌های لازم برای درک ایمن فناوری‌های هوش مصنوعی مجهز شوند.
مشارکت والدین در این زمینه امری ضروری است. با توجه به اینکه مسئولیت نظارت بر استفاده کودکان از فناوری به‌طور فزاینده‌ای به عهده والدین گذاشته می‌شود، یک رویکرد پیشگیرانه برای اطمینان از اینکه فرزندانشان به‌طور ایمن و مسئولانه از دستگاه‌های هوش مصنوعی استفاده می‌کنند، ضروری است.
افزایش استفاده از هوش مصنوعی در میان کودکان نگرانی‌هایی را به‌وجود آورده است
با افزایش حضور دستگاه‌های هوش مصنوعی (AI)، پیامدهای استفاده از آن‌ها توسط کودکان به‌طور فزاینده‌ای اهمیت می‌یابد. آمار اخیر نشان می‌دهد که کودکان بین ۶ تا ۱۲ سال ممکن است روزانه تا ۳ ساعت با فناوری‌های هوش مصنوعی تعامل داشته باشند. این روند سوالات اساسی در مورد رشد کودکان، حریم خصوصی و تأثیرات طولانی‌مدت چنین فناوری‌هایی بر ذهن‌های جوان به‌وجود می‌آورد.
سوالات و پاسخ‌های کلیدی:
1. کدام گروه سنی بیشتر تحت تأثیر فناوری‌های هوش مصنوعی قرار دارد؟
کودکان بین ۶ تا ۱۲ سال بیشترین تعامل را با دستگاه‌های هوش مصنوعی دارند، زیرا آن‌ها نه تنها یادگیرندگان مشتاقی هستند بلکه در مورد نحوه عملکرد فناوری نیز کنجکاوند. این سن برای توسعه شناختی بسیار حیاتی است و نظارت بر تعاملات آن‌ها با این سیستم‌ها را ضروری می‌سازد.
2. نگرانی‌های اصلی در مورد استفاده از هوش مصنوعی در میان کودکان چیست؟
نگرانی‌ها شامل قرار گرفتن در معرض محتوای نامناسب، وابستگی بیش از حد به فناوری برای یادگیری و تأثیرات بالقوه بر سلامت روان، مانند اضطراب یا انزوا اجتماعی است. همچنین، مسائل مربوط به حریم خصوصی و چگونگی استفاده از داده‌های کودکان توسط توسعه‌دهندگان هوش مصنوعی وجود دارد.
3. ابزارهای هوش مصنوعی در برنامه‌های آموزشی چگونه با هم متفاوت هستند؟
برخی از ابزارهای هوش مصنوعی برای یادگیری شخصی طراحی شده‌اند و با توانایی‌های هر کودک سازگار می‌شوند و تجربیات آموزشی متناسب را ارائه می‌دهند. با این حال، برخی دیگر از برنامه‌های کاربردی هوش مصنوعی ممکن است به الگوریتم‌هایی تکیه کنند که سرگرمی را بر ارزش آموزشی اولویت می‌دهند و منجر به یادگیری غیرفعال می‌شوند.
چالش‌ها و جنجال‌های کلیدی:
یکی از چالش‌های اصلی، نبود مقررات کافی در مورد تعامل کودکان با هوش مصنوعی است. منتقدان می‌گویند که بسیاری از محصولات هوش مصنوعی بدون شواهد کافی از کارایی آموزشی یا ایمنی، به کودکان هدف‌گذاری می‌شوند. علاوه بر این، مسئله حریم خصوصی جنجالی شده است، زیرا نگرانی‌های فزاینده‌ای در مورد چگونگی جمع‌آوری و مدیریت داده‌ها از سوی شرکت‌ها از کودکانی که از چنین دستگاه‌هایی استفاده می‌کنند، وجود دارد.
علاوه بر این، مباحثه‌ای فوری درباره نقش فناوری در توسعه کودک وجود دارد. در حالی که برخی از کارشناسان از مزایای بالقوه هوش مصنوعی در بهبود تجربیات یادگیری حمایت می‌کنند، دیگران هشدار می‌دهند که ممکن است وابستگی را ترویج کرده و تفکر انتقادی و خلاقیت را مختل کند.
مزایا و معایب:
مزایا:
– یادگیری شخصی‌سازی‌شده: هوش مصنوعی می‌تواند به سبک‌های یادگیری فردی توجه کند و نتایج آموزشی را بهبود بخشد.
– دسترس‌پذیری: ابزارهای هوش مصنوعی می‌توانند یادگیری را برای کودکان با توانایی‌های مختلف تسهیل کنند و آموزش را فراگیرتر کنند.
– جذب: برنامه‌های تعاملی هوش مصنوعی می‌توانند یادگیری را سرگرم‌کننده کنند و علاقه کودکان را به موضوعات مختلف برانگیزند.
معایب:
– وابستگی بیش از حد به فناوری: استفاده بیش از حد از هوش مصنوعی می‌تواند توانایی کودک را برای تفکر مستقل و حل مسائل بدون کمک فناوری کاهش دهد.
– ریسک‌های سلامت روان: زمان طولانی پای صفحه، به‌ویژه با دستگاه‌های هوش مصنوعی، می‌تواند منجر به مسائلی مانند اضطراب، کاهش تمرکز و انزوا اجتماعی شود.
– نداشتن مقررات کافی: کمبود راهنماهای جامع به این معنی است که بسیاری از کودکان ممکن است در معرض محتوای مضر یا دستکاری توسط الگوریتم‌هایی قرار بگیرند که سود را بر رفاه ترجیح می‌دهند.
حرکت به جلو:
در مواجهه با این چالش‌ها، والدین، معلمان و سیاست‌گذاران باید همکاری کنند تا راهنمایی‌ها و ابتکارات آموزشی را برای ترویج استفاده مسئولانه از هوش مصنوعی در میان کودکان ایجاد کنند. افزایش آگاهی و آموزش در مورد سواد رسانه‌ای هوش مصنوعی نیز به همین اندازه بحرانی است تا از کودکان محافظت کرده و حداکثر بهره را از این فناوری‌های در حال پیشرفت ببریم.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد استفاده مسئولانه از هوش مصنوعی، به رسانه مشترک‌الهوش مراجعه کنید تا منابعی برای معلمان و والدینی که در حال حرکت در میان پیچیدگی‌های فناوری در زندگی کودکان هستند، ارائه شود.
