Lidia Perskaیک اخیراً درخواستی که به دادگاه فدرال کانادا ارائه شد به دنبال استقرار یک سابقه حقوقی بود که هدف از آن این بود که هوش مصنوعی (AI) را از جمله نویسنده‌ها تحت قانون حق تکثیر کانادا شناخته نشود. این درخواست چالش حقوقی مهمی درباره امتلاک محتوای تولید شده توسط سیستم‌های هوش مصنوعی اعم از متن، تصاویر و ویدیوهای تولید شده توسط پلتفرم‌های مانند ChatGPT را نشان می‌دهد.
با توجه به افزایش روز افزون محتوای تولید شده توسط هوش مصنوعی، Samuelson-Glushko Canadian Internet Policy and Public Interest Clinic (CIPPIC) دانشگاه اتاوا با هدف تثبیت اصلی که تنها انسان‌های خالق باید حق نویسندگی را دریافت کنند، این درخواست را آغاز کرد. دیوید فیور، مدیر و وکیل دیوانی CIPPIC، بر اهمیت استقرار مرزهای حقوقی واضح در پاسخ به نقش روزافزون هوش مصنوعی در ایجاد محتوا تأکید کرد.
با تأکید بر اهمیت تعیین مقررات قبل از ورود محتوای تولید شده توسط هوش مصنوعی به حوزه‌های تجاری، فیور لحضه مهمی که مسیر هوش مصنوعی و حق تکثیر در حال حاضر در آن قرار دارند را برجسته کرد. با آغاز دورانی جدید که محتوای تولید شده توسط هوش مصنوعی در حال نفوذ به صنایع مختلف است، استقرار چارچوب‌هایی برای تعیین نویسندگی امری ضروری می‌شود تا در مقابل پیشرفت‌ها فناورانه حقوق مالکیت فکری را نگه دارد.
تازه‌هایی در بحث در مورد هوش مصنوعی که از شناخته نشدن به عنوان نویسنده تحت قانون حق تکثیر کانادا انجام می‌شود
یکی از جنبه‌های حیاتی که در بحث در مورد شناختن هوش مصنوعی به عنوان نویسنده تحت قانون حق تکثیر کانادا مطرح شده است، در نظر گرفتن پیامدهای احتمالی برای توافق‌نامه‌های بین المللی مالکیت فکری است. سوال این است که اینکه هوش مصنوعی از شناختن به عنوان نویسنده معنی دارد، با استانداردها و تفاهم‌نامه‌های جهانی هماهنگ است مانند کنوانسیون Berne یا خیر. پرداختن به این مسئله ضروری است زیرا کشورها تلاش می‌کنند تا اطمینان حاصل کنند که تطابق در مقررات مالکیت فکری در سراسر مرزها وجود دارد و همچنین به توانایی‌های تکاملی سیستم‌های هوش مصنوعی سازگار باشند.
سوالات اصلی:
1. چگونگی مقایسه قوانین حق تکثیر فعلی کانادا با مقررات در مناطق دیگر در مورد محتوای تولید شده توسط هوش مصنوعی؟
2. چه پیامدهای احتمالی ممکن است از شناختن هوش مصنوعی به عنوان نویسنده در حقوق مالکیت و مسئولیت ناشی شود؟
3. چگونه است که استثنای هوش مصنوعی از شناخت به عنوان نویسنده بر روی نوآوری و توسعه فناوری هوش مصنوعی در کانادا تأثیر می‌گذارد؟
پاسخ‌ها و ملاحظات:
1. در حالی که برخی از کشورها مثل ایالات متحده تلاش کرده‌اند که حقوق نویسندگی را به سیستم‌های هوش مصنوعی بدهند، نگرش کانادا بر جلوگیری از این امر و تمرکز بر اولویت انسان‌های انسانی در فرآیند خلاقانه است.
2. شناختن هوش مصنوعی به عنوان نویسنده می‌تواند منجر به چالش‌هایی در تعیین مسئولیت برای نقض یا سوءاستفاده از آثار تولید شده توسط هوش مصنوعی شود و ممکن است برای پیگیری قوانینی در موارد نقض حق تکثیر پیچیده شود.
3. استثنای هوش مصنوعی از شناخت به عنوان نویسنده می‌تواند وضوح و اطمینان را برای خالقان انسانی در مورد حقوق اموال فکری آن‌ها ارائه دهد و به تأمین نوآوری و سرمایه‌گذاری در تلاش‌های خلاقانه اشتیاق بخشد.
چالش‌ها و اختلافات:
یکی از چالش‌های عمده مرتبط با استثنای هوش مصنوعی از شناخت به عنوان نویسنده، احتمال اثر مهار کننده آن بر توسعه و استفاده از تکنولوژی هوش مصنوعی در صنایع خلاق است. هرچه فناوری‌های هوش مصنوعی پیشرفت کنند و نقش اساسی‌تری در ایجاد محتوا ایفا کنند، عدم وجود راهنماهای واضح در مورد نویسندگی می‌تواند از سرمایه‌گذاری بازدار کننده باشد و ادغام ابتکارات هوش مصنوعی در بخش‌های مختلف را مختل کند.
مزایا و معایب:
مزایا:
– وضوح در حقوق نویسندگی برای خالقان انسانی که باعث اعتماد به نفس در حفاظت از اموال معنوی می‌شود.
– جلوگیری از ابهام قانونی و اختلافات اطلاعاتی در مورد مالکیت محتوای تولید شده توسط هوش مصنوعی.
– حفظ رویکرد متمرکز بر انسان در خلاقیت و نوآوری.
معایب:
– محدودیت‌های احتمالی در استفاده از هوش مصنوعی در فرآینه‌های خلاق به دلیل وضعیت قانونی نامعلوم.
– پیچیدگی در مقابله با مسائل مسئولیت و حسابرسی در مواردی که آثار تولید شده توسط هوش مصنوعی درگیر هستند.
– خطر عقب نشینی در نوآوری فناورانه اگر مقررات نتوانند با نقش تکاملی هوش مصنوعی در ایجاد محتوا سازگاری یابند.
برای اطلاعات بیشتر در مورد پیامدهای جهانی هوش مصنوعی در حقوق حق تکثیر، به وبسایت سازمان مالکیت فکری جهانی مراجعه کنید.
