Μια καινοτόμα μελέτη αποκαλύπτει μια αλλαγή στο τοπίο της τεχνητής νοημοσύνης, καθώς οι συμμετέχοντες δυσκολεύονται να διακρίνουν μεταξύ αλληλεπιδράσεων με ανθρώπους και τεχνητή νοημοσύνη. Αυτό αποτελεί ένα κρίσιμο σημείο όπου οι μηχανές θολώνουν το όριο μεταξύ απαντήσεων που μοιάζουν με ανθρώπους.
Σε ένα πρόσφατο πείραμα, 500 άτομα εμπλέκονταν σε συνομιλίες με τέσσερις διαφορετικούς “πράκτορες” – έναν ανθρώπινο, το πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης ELIZA από τη δεκαετία του 1960, το GPT-3.5, και το προηγμένο GPT-4. Μετά από πέντε λεπτά αλληλεπίδρασης, οι συμμετέχοντες έπρεπε να καθορίσουν εάν συνομιλούσαν με ανθρώπινο ή τεχνητή νοημοσύνη.
Εντυπωσιακά, το GPT-4 αντιλαμβανόταν ως ανθρώπινο στο 54% των περιπτώσεων, υπερτερώντας το ELIZA στο 22% και το GPT-3.5 στο 50%. Αυτή η επίτευξη αποτελεί απόδειξη των συνομιλητικών ικανοτήτων του GPT-4 στο μίμημα ανθρώπινων απαντήσεων, θέτοντας ένα νέο πρότυπο στην ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης και τη δυναμική μεταξύ ανθρώπων και μηχανών.
Επιπλέον, οι ειδικοί εκφράζουν ανησυχίες για τις κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις των συστημάτων τεχνητής νοημοσύνης που γίνονται αναγνώριση ελάσσονων ανθρώπινων χαρακτηριστικών. Υποστηρίζουν ότι το παραδοσιακό τεστ Turing απλοποιεί υπερβολικά την αξιολόγηση, παραβλέποντας την επίδραση των στυλιστικών και συναισθηματικών κατάλοιπων στην αξιολόγηση της νοημοσύνης.
Οι επιπτώσεις της μελέτης υποδεικνύουν μια ριζική αλλαγή στην κατανόησή μας για τη νοημοσύνη των μηχανών, εμφανίζοντας τη σημασία της ενσυναίσθησης, της κατανόησης και της σύνδεσης των γνωσιακών ικανοτήτων για τα συστήματα τεχνητής νοημοσύνης να λειτουργούν ως αξιόπιστοι βοηθοί στη ζωή μας.
Αυτή η νέα εποχή, με την έλευση του GPT-4, προκαλεί προκαταλήψεις σχετικά με τα όρια της τεχνητής νοημοσύνης, προβάλλοντας ένα μέλλον όπου η τεχνητή νοημοσύνη όχι μόνο μιμείται αλλά κατανοεί τις ανθρώπινες αξίες, προτιμήσεις και όρια.
The source of the article is from the blog mgz.com.tw