Czy rządowe superkomputery zdołają dorównać prywatnym gigantom technologicznym?

Yoshua Bengio, uznany ekspert ds. sztucznej inteligencji (SI), rozważa przyszłość sztucznej inteligencji i potencjalne ryzyko, jakie niesie ze sobą przewyższanie kontroli ludzkiej. Uznając możliwość stworzenia potężnych bytów, które będą priorytetowo dbać o własne przetrwanie kosztem interesów ludzkich, teraz skupia się na rozwiązaniach politycznych mających zapobiec takiej sytuacji. Bengio uważa, że regulacje są pierwszym krokiem, jaki rządy powinny podjąć, aby ograniczyć wpływ systemów SI. Jednak podkreśla również, jak istotne jest, aby rządy budowały własną infrastrukturę, aby posiadać niezbędną siłę obliczeniową do monitorowania lub regulowania prywatnych gigantów technologicznych.

Jednym z elementów tej infrastruktury jest budowa wysoko wydajnych superkomputerów. Bengio sugeruje, że Kanada powinna zainwestować w budowę klasy maszyn wyposażonych w tysiące jednostek przetwarzania graficznego (GPU), specjalnie zaprojektowanych do szkolenia dużych modeli językowych, takich jak ChatGPT. W idealnych warunkach te superkomputery pozwoliłyby publicznym podmiotom nadążyć za postępem technologicznym prywatnych firm. Bengio jednak zdaje sobie sprawę, że taka inicjatywa wymagałaby znaczących środków finansowych, a koszt oszacowuje na około miliard dolarów.

Chociaż Bengio otrzymał pozytywne odpowiedzi od rządów w Kanadzie w sprawie swojego wniosku, rozumie on związane z tym konsekwencje finansowe. Inne kraje, takie jak Wielka Brytania, już inwestują znaczne środki w publiczne zasoby obliczeniowe dla SI. Wielka Brytania niedawno ogłosiła budowę superkomputera o nazwie Isambard-AI, który obiecuje być dziesięć razy szybszy od jakiegokolwiek istniejącego komputera w kraju. W porównaniu do tego, najpotężniejszy publicznie dostępny superkomputer w Kanadzie, Narwal, jest około dwadzieścia razy wolniejszy. Brak publicznych zasobów obliczeniowych w Kanadzie stanowi wyzwanie dla badaczy i utrudnia postęp kraju w rozwoju SI.

Publiczne superkomputery są niezwykle ważne dla badań nad SI, zwłaszcza gdy chodzi o szkolenie dużych modeli językowych. Siva Reddy, profesor asystent na Uniwersytecie McGill, zwraca uwagę na znaczną różnicę między zasobami dostępnymi dla kanadyjskich badaczy a posiadanych przez prywatne giganty technologiczne z USA. Reddy popiera wniosek Bengio i podkreśla potrzebę utworzenia dedykowanego superklastra, który ułatwiłby priorytetowe projekty w dziedzinie badań nad SI. Jednakże zdaje sobie on również sprawę z wpływu ekologicznego funkcjonowania takich superkomputerów, które zużywają znaczne ilości energii i emitują dwutlenek węgla.

Chociaż rządy nadal nie znalazły optymalnego rozwiązania i nie osiągnęły równowagi między finansowaniem a kwestiami środowiskowymi, zapotrzebowanie na zasoby obliczeniowe w badaniach nad SI nadal wyprzedza podaż. Pomimo wysiłków istniejących struktur klastrowych w Kanadzie, mogą one zaspokoić jedynie ułamek potrzeb badaczy dotyczących GPU i CPU. Wspólne działania rządów, instytucji i badaczy są kluczowe w radzeniu sobie z tymi wyzwaniami i zapewnieniu konkurencyjności badań publicznych nad SI na skalę globalną.

Najczęściej zadawane pytania:

1. Jaka jest perspektywa Yoshuy Bengio w odniesieniu do przyszłości sztucznej inteligencji (SI)?
Yoshua Bengio, ekspert ds. SI, jest zaniepokojony potencjalnym ryzykiem przewyższania kontroli ludzkiej przez SI. Wierzy w tworzenie rozwiązań politycznych mających na celu rozwiązanie tego problemu, a pierwszym krokiem jest regulacja.

2. Co Bengio sugeruje, aby rządy ograniczyły wpływ systemów SI?
Bengio sugeruje, aby rządy inwestowały w budowę własnej infrastruktury, w tym wysoce wydajnych superkomputerów wyposażonych w specjalistyczny sprzęt do szkolenia dużych modeli językowych, takich jak ChatGPT. Dzięki temu publiczne podmioty mogłyby nadążyć za prywatnymi gigantami technologicznymi.

3. Jak Bengio proponuje poradzić sobie z konsekwencjami finansowymi tej infrastruktury?
Bengio szacuje, że budowa takiej infrastruktury wymagałaby znaczących funduszy, około miliarda dolarów. Chociaż otrzymał pozytywne odpowiedzi od rządu kanadyjskiego, rozumie, że jest to wyzwanie związane z konsekwencjami finansowymi.

4. Jak brak publicznych zasobów obliczeniowych w Kanadzie wpływa na badania nad SI?
Brak publicznych zasobów obliczeniowych w Kanadzie, w porównaniu do indywidualnych gigantów technologicznych z USA, utrudnia postęp kraju w rozwoju SI. Kanadyjscy badacze mają znaczną nierówność dostępnego im sprzętu, co wpływa na ich konkurencyjność na skalę globalną.

5. Na czym skupia się Siva Reddy, profesor asystent na Uniwersytecie McGill, w odniesieniu do wniosku Bengio?
Siva Reddy popiera wniosek Bengio i podkreśla potrzebę utworzenia dedykowanego superklastra, który ułatwiłby priorytetowe projekty badawcze w dziedzinie SI. Jednak zdaje sobie on również sprawę z wpływu ekologicznego funkcjonowania takich superkomputerów, jeśli chodzi o zużycie energii i emisję dwutlenku węgla.

6. Czy istniejące struktury klastrów w Kanadzie są w stanie zaspokoić potrzeby badaczy w zakresie zasobów obliczeniowych?
Pomimo wysiłków istniejących struktur klastrów w Kanadzie, są one w stanie zaspokoić jedynie ułamek potrzeb badaczy dotyczących jednostek przetwarzania graficznego (GPU) i jednostek centralnych (CPU). Zapotrzebowanie na zasoby obliczeniowe w badaniach nad SI nadal wyprzedza podaż.

Kluczowe definicje:
– Sztuczna inteligencja (SI): Symulacja procesów inteligencji ludzkiej przez maszyny, zwykle systemy komputerowe, mające wykonywać zadania wymagające inteligencji ludzkiej.
– GPU: Jednostki przetwarzania graficznego, specjalistyczny sprzęt przyspieszający renderowanie i przetwarzanie obrazów oraz wideo.
– Modele językowe: Modele SI zaprojektowane do rozumienia i generowania języka ludzkiego, często stosowane do zadań takich jak przetwarzanie języka naturalnego i tłumaczenie maszynowe.
– Superkomputery: Wyjątkowo potężne komputery zdolne do wykonywania skomplikowanych obliczeń i przetwarzania dużych ilości danych w wysokich prędkościach.
– Narwal: Najpotężniejszy publicznie dostępny superkomputer w Kanadzie.
– Emisja dwutlenku węgla: Uwalnianie gazów zawierających węgiel, głównie dwutlenku węgla, do atmosfery, przyczyniające się do zmian klimatu.

Powiązane linki:
– Oficjalna strona rządu Kanady
– Oficjalna strona rządu Wielkiej Brytanii
– Oficjalna strona Uniwersytetu McGill

The source of the article is from the blog elperiodicodearanjuez.es

Privacy policy
Contact