De digitale kloof is een groeiend probleem dat een aanzienlijk deel van de wereldbevolking treft. In Australië is bijna een kwart van de bevolking digitaal uitgesloten, met bepaalde groepen die een hoger risico lopen, zoals oudere personen, bewoners van afgelegen gebieden, mensen met lagere inkomens en oorspronkelijke volkeren. Wereldwijd blijft een derde van de wereldbevolking, voornamelijk in de armste landen, offline. Vrouwen, vooral in landen met lage en middeninkomens, worden ook geconfronteerd met belemmeringen voor digitale connectiviteit.
De COVID-19-pandemie heeft de gevolgen van digitale ongelijkheid benadrukt. Mensen zonder digitale toegang liepen verhoogde risico’s tijdens lockdowns, waaronder sociale isolatie, beperkte arbeidskansen en een gebrek aan cruciale gezondheidsinformatie. De secretaris-generaal van de Verenigde Naties heeft benadrukt dat de digitale kloof een kwestie van leven of dood is geworden.
Hoewel de digitale kloof aanvankelijk werd gedefinieerd als een kloof in de toegang tot computers en internet, wordt deze nu als complexer beschouwd. Beperkte toegang tot digitale technologie leidt tot verminderde vertrouwdheid, lagere zelfverzekerdheid, onthechting en een gevoel van onbekwaamheid. Er bestaat bezorgdheid dat naarmate kunstmatige intelligentie (AI) steeds meer geïntegreerd raakt in verschillende aspecten van ons leven, waaronder werkplekken en klaslokalen, de digitale kloof zou kunnen verdiepen in plaats van verkleinen.
Om de impact van digitale uitsluiting op de ervaringen van individuen met AI te onderzoeken, heeft ons recente onderzoek uitgevoerd in de late 2023 een representatieve steekproef van Australische volwassenen ondervraagd. We hebben de digitale vaardigheden van de deelnemers beoordeeld en gevraagd naar hun gedachten en verwachtingen met betrekking tot AI. De bevindingen toonden aan dat de digitale vaardigheden lager waren bij vrouwen, oudere personen, mensen met lagere inkomens en mensen met beperkte digitale toegang. Bovendien toonde de data een duidelijke relatie tussen de percepties, attitudes en ervaringen van mensen met AI en hun algehele vertrouwen in digitale technologie. Mensen met een hoger digitaal vertrouwen vertoonden meer positieve attitudes ten opzichte van AI.
Deze bevindingen benadrukken het belang van het overwegen van digitaal vertrouwen bij het streven naar inclusieve AI. Ten eerste bevestigen ze dat digitaal vertrouwen niet gelijk is verdeeld, wat het gebrek aan privilege op dit gebied benadrukt. Ten tweede geven ze aan dat digitale inclusie meer is dan alleen toegang veiligstellen of vaardigheden verwerven; het houdt ook in dat individuen vertrouwen hebben in hun vermogen om met technologie te communiceren. Ten derde, als we bestaande vormen van digitale uitsluiting niet aanpakken, is de kans groot dat deze problemen zich zullen vertalen in percepties, attitudes en ervaringen met AI.
Ondanks zorgen kan een verantwoorde implementatie van AI aanzienlijke positieve impact hebben op de samenleving, vooral wat betreft inclusiviteit. Zo kan bijvoorbeeld door kunstmatige intelligentie aangedreven computervisietechnologie de baan van een tennisbal tijdens een wedstrijd volgen en deze hoorbaar maken voor blinde of slechtziende toeschouwers. AI heeft ook belofte getoond bij het analyseren van online vacatureadvertenties om de arbeidsresultaten voor ondervertegenwoordigde populaties, waaronder oorspronkelijke volkeren, te verbeteren.
Ter afsluiting is het cruciaal om ervoor te zorgen dat de opkomst van AI de inspanningen om de digitale kloof te verkleinen niet hindert of verergert. Door digitale uitsluiting aan te pakken en digitaal vertrouwen te bevorderen, kunnen we een toekomst creëren waarin AI bijdraagt aan inclusiviteit en het leven van iedereen verbetert.
Veelgestelde vragen
The source of the article is from the blog shakirabrasil.info