Światowid to, jak niektórzy z nas pamiętają, słowiańskie bóstwo o czterech twarzach. Czasy świętych drzew przeminęły, choć nie do końca, bo nadal mamy w Europie pogan wkładających szaty druidów i celebrujących nocne tańce wokół co większych drzew.

Jednak coś z owego czasy pozostało – wielu z nas, widząc owo zapomniane bóstwo przypomina sobie prawdę, że ta sama rzecz widziana z różnych stron wygląda inaczej. Ta sama prawda dotyczy i ludzi, warto więc docenić mądrość naszych protoplastów.

Nasza redakcja zajmuje się czasem sprawami beznadziejnymi i czasami coś w takich sprawach daje się zrobić.

Pewna księgowa prowadząca księgowość jednego z operatorów gospodarczych naszej redakcji chciała wykonać gruntowny remont świniarni zlokalizowanej w centrum Królewa Malborskiego. Sprawa nas zainteresowała, bo władza samorządowa Gminy zorganizowała konsultacje społeczne w sprawie owej inwestycji, co było wyborem bardzo ciekawym. Okazało się jednak, że konsultacje nic nie przyniosły, a sprawa zakończyła się skargą na Wójta i skierowaniem jej do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku. Remont się zakończył, a środku unijne na tę inwestycję pozyskane i rozliczone.

Pomogliśmy innemu rolnikowi, który od paru lat walczył z koncernem Energa w sprawie usunięcia z jego gruntów linii energetycznej. Sprawa zakończyła się wyrokiem Sądu Apelacyjnego uchylającego niekorzystny dla posiadacza gruntu wyrok Sądu Okręgowego w Gdańsku.

Kilka spraw mogliście Państwo poznać z łamów naszego miesięcznika. W pilotażowym wydaniu opisaliśmy spór sądowy, jaki zawisł pomiędzy Wodnym Ochotniczym Pogotowiem Ratowniczym a matką siedemnastolatki, która utonęła podczas szkolenia ratowniczego jeszcze w czasie gdy funkcjonowało kąpielisko na ulicy Spacerowej.

Pokazaliśmy też sprawę Marii Róży – kobiety, której życie łączy w sobie niemiecką przeszłość Elbinga z rzeczywistością Elbląga lat powojennych. Tej sprawy jak dotąd rozwiązać się nie udało, ale jedną z pierwszych inicjatyw, jaka trafi do nowej Rady Miejskiej, będzie petycja w tej sprawie.

Sprawa, którą dziś opisujemy jest specjalna – dotyczy bowiem człowieka, znanego w naszym mieście przynajmniej z jednej strony jego osobowości – Pana Stefana Rembelskiego.

Pan Rembelski od lat jest znany jako autor ciekawych felietonów publikowanych przez media elektroniczne i wzbudzających kontrowersje. Jedni uważają go za dziwaka, inni przypisują mu wszelkie cnoty obywatela i zalety republikańskie.

Kilka tygodni temu opisaliśmy dorobek posła ziemi elbląskiej Pana Andrzeja Kobylarza, a teraz spoczywa na nas obowiązek pokazani innej, ciemnej twarzy Pana Stefana Rembelskiego, którą odkryliśmy przy okazji interwencji w Pasłęku w sprawie drogi do posiadacza pewnego zakładu mechanicznego, któremu grozi odcięcie dojazdu do jego domu i firmy. Sprawa jest ciekawa, bo dotyczy i samorządu i prawa własności i gospodarki przestrzennej, ale podczas nagrania z przedsiębiorcą padło nazwisko Stefana Rembelskiego w kontekście co najmniej mało korzystnym.

Na początku tego tekstu przywołałem postać Światowida – nie przez przypadek, bo wszyscy przedstawiciele polskiej klasy politycznej mają kilka twarzy. Zazwyczaj jedna z nich to twarz publiczna, którą pokazują w świetle reflektorów i z lubością pokazują przed kamerami, przekonując wszystkich, że jest to ich jedyne idealne oblicze. Chyba wszyscy zdajemy sobie sprawę, że tak nie jest, bo elementem dorosłości jest zrozumienie, że zachowanie człowieka zależy od kontekstu i roli, jaką w danej chwili pełni.

Każdy z nas potrafi użyć słowa grubego i nieprzyzwoitego w stresie i zdenerwowaniu i jest to element naszego ułomnego człowieczeństwa. Z ową wrodzoną ułomnością musimy się pogodzić, ale wcale nie musimy się godzić na to by osoby budujące karierę polityczną, budowały ją na kłamstwie.

Podczas nagrania, jakie wykonano w Pasłęku, okazało się, że szlachetna poorana zmarszczkami twarz i przyprószona siwizną skroń Stefana Rembelskiego to nie jedyne oblicze tego człowieka.

Pan Stefan Rembelski pokazuje się jako przedsiębiorca i dyrektor Odlewni w Pasłęku. W piątek ustaliliśmy ponad wszelką wątpliwość, że firma ORWO zbyła grunty po zlikwidowanej Odlewni deweloperowi, który zamierza tam pobudować budynki mieszkalne. Pewne jest więc to, że Stefan Rembelski nie wykonuje już obowiązków managera tej firmy, ale szokiem była informacja o stylu, w jakim obowiązki te Pan Rembelski wykonywał.

Pierwsza, najważniejsza dla obecnych mieszkańców Pasłęka to ta, że zdaniem naszego informatora Odlewnia, kierowana przez kilka lat przez Pana Rembelskiego, składowała od lat odpady poprodukcyjne na teranie, na którym obecnie ma być budowane osiedle mieszkaniowe. Z informacji wynika też, że Wójt Pasłęka nie może dokonać ekspertyzy składu gruntów z powodu braku odpowiedniego laboratorium i w tej sprawie poprosiliśmy już Urząd Gminy o informacje.

Informacji tej nie udało się nam jak dotąd zweryfikować, nie wiemy zatem, czy firma ORWO miała zgodę na składowanie odpadów ani czy skład chemiczny odpadów jest zgodny z deklaracjami byłego przedsiębiorcy.

Informacje te postaramy się uzyskać z instytucji ochrony środowiska, o czym informować będziemy na bieżąco.

http://www.glospasleka.pl/artykuly/co-dalej-z-orwo,a,38132.html

http://www.glospasleka.pl/artykuly/mieszkania-zamiast-odlewni,a,43193.html

W wypowiedzi naszego rozmówcy padł zarzut o wiele poważniejszy – zarzut, że Stefan Rembelski jako ostatni kierownik Odlewni Bumaru prowadził celowe działanie w celu ogłoszenia upadłości tego zakładu i przejęcia go na własność. I zarzut ten jest najpoważniejszy, bo niestety wszystko wskazuje na to, że jest prawdziwy. Z informacji zebranych w piątek wynika, że zakład został przejęty przez spółkę ORWO. Już w roku 2017 Sąd Rejonowy w Elblągu otworzył postępowanie układowe dłużnika Odlewni Żeliwa i Metali Nieżelaznych „ORWO” Andrzej Wolański, Franciszek Orliński, Stefan Rembelski spółki cywilnej w Pasłęku. Inna sprawa to to, jak zakład należący do Skarbu Państwa stał się spółką cywilną trzech osób fizycznych.

Być może w tej sprawie odpowiedzi udzieli Centrum Doradztwa Restrukturyzacyjnego Spółka z Ograniczoną Odpowiedzialnością, w której w Elblągu Prezesem Zarządu jest Cezary Ciąćka.

A przy okazji – skoro restrukturyzacja Odlewni prowadzona była przez firmę Cezarego Ciąćki, to może od razu prościej było zgłosić jego kandydaturę na urząd Prezydenta Elbląga lub rozpocząć proces likwidacji Gminy Elbląg, a grunty sprzedać deweloperom z Iławy? O ile udało mi się ustalić, to Pan Stefan Rembelski nie wpisał takiego punktu w swój program wyborczy, ale analizując to, co stało się w Pasłęku, można się tylko domyślać o co Panu Stefanowi i ludziom z nim związanym chodzi.

Mechanizm takich operacji gospodarczych na styku Samorządu i biznesu doskonale pokazuje spór sądowy spółki WEKO zarządzanej przez Andrzeja Kobylarza w kwestii zakupu Stoczni Elbląskiej i jej dalsze losy, o czym już pisaliśmy.

To, co zaszło w Pasłęku, wydaje się kolejnym przykładem uwłaszczenia się kadry zarządzającej na majątku społecznym. Problem tylko w tym, że Stefan Rembelski nie był, jak wynika z jego życiorysu, członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, a intensywnie działał w Stronnictwie Demokratycznym i …. Solidarności.

Zdziwienie, jakie budzi informacja naszego rozmówcy, jest tym większe, że jego zdaniem Stefan Rembelski nie szanował swoich pracowników i nie dbał o warunki ich pracy, wykorzystując trudną sytuację na Pasłęckim rynku pracy w interesie własnym.

Tymczasem to właśnie Stefan Rembelski poucza wszystkich o wszystkim i kreuje się na specjalistę od wszystkiego, a sam nie potrafił zmodernizować firmy, w której miał udziały.

Co ciekawsze, z protokołu jednej z sesji RM Pasłęka wynika, że sporządzono układ z wierzycielami Spółki ORWO gdzie uwzględniono zaległości Spółki wobec Gminy.

Wygląda więc na to, że Spółka ORWO podobnie jak Spółka WEKO składała deklarację przejęcia majątku w celu utrzymania produkcji przemysłowej, po czym pierwsza z nich grunty zbyła, a druga pozostała wyłącznie przy sprzedaży węgla importowanego z kopalń Ukrainy.

Sprawa, którą pokazujemy to tylko zarys tego, co zobaczyliśmy z przekazanych Państwu informacji. O pozostałe sprawy z pewnością zapytamy Prokuraturę Okręgową, bo z naszych informacji wynika, że majątek Bumaru, którego ostatnim dyrektorem był prawdopodobnie Stefan Rembelski, wart był dwa miliony złotych, a został przeniesiony do spółki ORWO za kilkaset tysięcy złotych, a to już sprawa dla prokuratora.

Jest jeszcze jeden ważny aspekt sprawy. Z przedstawionych nam dokumentów wynika, że część gruntów została przekazana do sprzedaży naszemu rozmówcy, który połowę ich wartości wpłacił jeszcze do kasy Bumaru. A to oznacza, że można nazwać Stefana Rembelskiego ” złodziejem „, który z pełną świadomością okradł swojego sąsiada z dorobku jego ciężkiej pracy, nie wykonując jako szef tej firmy zobowiązań, jakie ta zaciągnęła  inkasując połowę wartości działki, którą ten w dobrej wierze własnym nakładem uzbroił w drogę dojazdową do swojej posesji.

Kilka dni nieobecności naszego portalu na rynku medialnym i kolejny krok technologiczny – zbliżamy się do maksymalnej możliwej wydajności naszej strony i skraca się czas jej wczytywania.
Zmniejszyliśmy ilość danych i wprowadziliśmy dział związany z wyborami samorządowymi, ale już wiadomo, że nasz strona wymaga korekty, bo powstał Komitet Wyborczy Wyborców „Wolny Elbląg ” i zgłoszenie kolejnego kandydata na Prezydenta zapowiedział Kukiz 15.
Lista kandydatów na Urząd Prezydenta jest otwarta, a nasza strona ma być najlepszym wyborczym kierunkowskazem dla wyborców. Czy nam się owa sztuka uda – zobaczymy za cztery lata, gdy ten, kogo wybierzemy w dniu 21-10-2018 będzie składał rozliczanie z kadencji.

„Przebudowa targowiska miejskiego przy ul. płk. Dąbka w Elblągu”.

Projekt jest współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Rolnego na
rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów
Wiejskich na lata 2014-2020 na operacje typu „Inwestycje w targowiska lub
obiekty budowlane przeznaczone na cele promocji lokalnych produktów” w
ramach poddziałania „Wsparcie inwestycji w tworzenie, ulepszanie i
rozwijanie podstawowych usług lokalnych dla ludności wiejskiej, w tym
rekreacji, kultury i powiązanej infrastruktury”

targowisko2

Koszt zadania (wykonanie robót budowlanych) – 2.984.215,80 zł
Finansowanie zadania:
. dofinansowanie z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata
2014-2020                994 .268,00 zł.
. środki własne Gminy Miasto Elbląg: 1 989.947,80 zł.

Data Opis zdarzenia
marzec 2017 r. Opracowano dokumentację projektowo – kosztorysową przez
firmę EURO-PROJEKT Grzegorz Latecki
23.05.2017 r. Uzyskano pozwolenie na budowę.
13.12.2017 r. Podpisano umowę na dofinansowanie projektu ze środków Unii
Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju
Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata
2014-2020.
09.04.2018 r. Podpisanie umowy na roboty budowlane
Wykonawca: Zakład Ogólnobudowlany inż. Mirosław Markiewicz
30.11.2018 r. Termin wykonania zamówienia.

Zakres robót budowlanych obejmuje:

a. rozebranie istniejących pawilonów handlowych (21 szt.) znajdujących
się na działce nr 210,
b. rozebranie istniejących wiat ze stołami z zadaszeniem eternitowym
oraz stołów obok wiat, znajdujących się na działce nr 210,
c. budowę nowych zadaszonych wiat o konstrukcji stalowej,
d. wykonanie stołów handlowych,
e. rozebranie istniejącego ciągu pieszo-jezdnego znajdującego się na
działce na 210,
f. budowę 12 szt. nowych pawilonów handlowych (w tym 3 pawilonów z
instalacją wodociągową),
g. budowę nowego ciągu pieszo jezdnego,
h. budowę chodnika,
i. budowę niezadaszonych miejsc handlowych,
j. budowę miejsc parkingowych,
k. wykonanie odwodnienia pawilonów handlowych oraz miejsc handlowych,
l. wykonanie kanalizacji deszczowej,
m. wykonane kanalizacji sanitarnej,
n. wykonanie instalacji wewnętrznej wod-kan,
o. wykonanie przyłącza wodociągowego,
p. regulacja istniejących studni rewizyjnych,
q. budowę przyłącza elektroenergetycznego do pawilonów handlowych,
r. budowę instalacji elektrycznej niskiego napięcia,
s. wykonanie oświetlenia targowiska,
t. budowę instalacji odgromowej,
u. zaprojektowanie, wykonanie i montaż tablicy
informacyjno-pamiątkowej,
v. zaprojektowanie, wykonanie i montaż dwóch tablic pamiątkowych z
logotypem i nazwą „Mój Rynek” .

Pozdrawiam
Joanna Urbaniak